De glimlach die ik nooit meer vergeet

Mag ik een paar minuten van jullie tijd vragen voor dit persoonlijke verhaal

Het is begin 2023. Dan denk je dat je op alle vlakken het goed voor elkaar hebt  en de wind lekker in de zeilen hebt. 

Tot het moment dat we er achter kwamen dat onze dochter af en toe een uitval had. Op die momenten was even geen contact met haar te krijgen. Na het raadplegen van de huisarts en een doorverwijzing naar het ziekenhuis kwam de uitslag van het hersenfilmpje, ze zou waarschijnlijk epilepsie hebben. Daaropvolgend kwam er een MRI scan om dit te bevestigen.

De uitslag van de MRI op die  vrijdag 7-7-2023 vergeet ik nooit meer. Dit was het begin van een hele slechte film, met onze dochter als hoofrolspeelster. Er zat een tumor in haar hoofd. Mijn dochter heeft kanker.

Terwijl we in het Alrijne ziekenhuis zaten te luisteren naar alle details waren er al afspraken gemaakt met een heel team in het Prinses Máxima Centrum In Utrecht.

Drie dagen later waren we ter plaatse. De eerste stap gaf zo’n verschrikkelijke indruk. Het besef waar we voor stonden met z’n allen.

Na het eerste gesprek was duidelijk dat ze geopereerd kon worden, maar wel het liefst binnen vier weken. De tumor drukte op haar zenuwen en moest z.s.m. worden verwijderd.

De operatie werd dus ook gepland maar voor de operatie kreeg ze nog een echo omdat ze iets zagen zitten in haar hals.

Een dag voor de operatie kreeg ze die echo. De uitslag was verontrustend en het was onzeker of de operatie ter verwijdering van de hersentumor door zou kunnen gaan.

Na veel overleg ging de operatie door en tijdens de operatie zouden ze tevens een punctie nemen van haar schildklier. 

Na 4,5 uur opereren belde de chirurg me op en zei: "Ik heb diep moeten gaan, maar denk dat ik alles heb weg kunnen halen. Ga er even vanuit dat als je haar straks ziet, ze jullie niet herkent en zich weinig kan herinneren". Dan ga je met lood in je schoenen naar je dochter die gelukkig zegt: "Hé pap, krijg ik nog een kus van je en denk je dat ik m’n bed al uit mag?". Daarop volgend bleek dat ze zich alles nog herinnerde. Ik heb die chirurg te weinig bedankt, maar wat mooi was dat moment. Helaas was de opluchting van korte duur, de uitslag van de punctie van haar schildklier was negatief. Opnieuw kanker en dit keer in haar schildklier. Er zat nóg een operatie aan te komen om haar schildklier te verwijderen met daaropvolgend een radioactieve jodium behandeling. 

De operatie van haar hoofd was godzijdank positief verlopen. Zodoende kon haar herstel snel starten terwijl ze zich ook moest gaan opmaken voor de volgende operatie. De eerste uitslag van de MRI scan na de operatie van haar hoofd was positief. Het leek er op dat er nog iets kon zitten. Of nog een heel klein stukje tumor óf litteken weefsel. Opnieuw verontrustend. De uitslag van de MRI scan welke 12 weken later volgde, zou daar meer duidelijkheid over geven. 

De datum van de operatie van haar schildklier was inmiddels bekend. Deze 2,5 uur durende operatie was een stuk minder ingrijpend dan de eerste. En terwijl ik dit tik bedenk ik me dat het volstrekt idioot is. Een meisje van 12 die tot 2x toe binnen 5 maanden tijd aan kanker geopereerd moet worden. Maar we bleven positief, waar mogelijk.

Drie weken na de operatie kreeg ze nog de Jodium behandeling waarbij ze drie dagen in een afgesloten kamer zat en aansluitend vier dagen thuis in quarantaine moest. Na deze quarantaine periode kreeg ze nog een bodyscan om uitzaaiingen in haar lichaam uit te kunnen sluiten.

Uiteindelijk kregen we vlak voor de kerst de uitslag van de MRI scan van haar hoofd. Wat een opluchting, de situatie is stabiel en er is geen verdere groei van cellen geconstateerd. Ook de uitslag van de bodyscan was positief, geen uitzaaiingen!

We konden het nieuwe jaar 2024 dus gezond in gaan met elkaar. Een onbeschrijfelijk moment van geluk. 

Demi ja wat een vechter is zij. Na de operatie aan haar hoofd na twee weken weer op school, na de operatie van haar schildklier binnen een week op school en na twee weken weer op het voetbalveld. Wat ben ik trots op dit meisje en natuurlijk ook haar broer en zus die het heel zwaar in deze tijd hebben gehad.

Waarom ik dit schrijf en deel met jullie:

Na de 4,5 uur durende operatie kreeg m’n dochter een MRI en lag op bed. Door de gang liep een vrijwilliger met een super leuke en lieve hond.

De hond sprong kwispelend op tegen haar bed waardoor ze overeind kwam en een dikke vette glimlach op haar gezicht toverde.

De tranen rolden over mijn wangen. Ik raakte aan de praat met de eigenaresse van de hond. Dit heeft mij zóveel gedaan dat ik iets terug wil doen. 

Ik ga van 7-2-2024 tot 31-12-2024 diverse tochten fietsen. Helpen jullie mij om mijn streefbedrag van € 10.000,- te bereiken. Je kan me sponsoren per gefietste kilometer of direct een bedrag sponsoren. Dit doe ik om nog eens duizenden van zulke glimlachen mogelijk te maken in de toekomst. Mijn streven is minimaal 5000 kilometer te fietsen. Wil je liever een vast bedrag doneren kan dat op. Ik heb al diverse ritten gepland staan deze kan je inzien onder het kopje agenda, ook ben ik te volgen via Renzo Noordermeer | Strava fietserprofiel Kijk voor een automatisiche update op de site onder het kopje Blog en schrijf je hier voor in.

Doen jullie mee in de steun tegen kinderkanker en het helpen van vrijwilligers zoals deze in het Prinses Maxima Centrum? Ik hoop dat jullie die mooie gedachte willen steunen met een donatie. Elke euro is er eentje, die hard nodig is. Mail naar Renzo@inboma.nl als je besluit een steentje bij te willen dragen per gereden kilometer.

Ik hoop mede namens Demi en alle vrijwilligers in dit geweldige ziekenhuis op jullie te mogen rekenen.

Renzo Noordermeer