De marathondag: terugblik

Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver: de marathon van Rotterdam 2025. Na maanden van training, gezond eten en (pogingen tot) veel goede nachtrust.....viel om 10:00 uur het startschot. Dit keer niet toegezongen door Lee Towers maar door Francis van Broekhuizen in een meer klassieke versie van You'll never walk alone. Tranen in mijn ogen al voor de start....

Een behouden start zorgde voor een soepele eerste 10km, maar langzaam begon mijn maag op te spelen. De broodnodige energiegels, op de standaard aanwezige maximale koolhydraatvoorraad opgeslagen in je spieren red je het niet, werden niet lekker opgenomen en zorgden voor een toenemende kramp in mijn maag. Ook mijn benen voelde ik al te vroeg in de race. Vanaf ongeveer 22km besloten om even geen energie (gelletjes of sportdrank) meer in te nemen maar alleen nog kleine slokjes water. Dit zorgde ervoor dat mijn maag weer wat tot rust kwam waardoor ik het tempo vanaf een kilometer of 28 weer kon oppakken. Ik kon het tempo ook na 32km redelijk volhouden waardoor ik steeds meer mensen ging inhalen die stilvielen en de beruchte man met de hamer tegenkwamen. De laatste 2 km word je als loper door het publiek gedragen en dat geldt al helemaal als je de Coolsingel opdraait. Op 40 en 41km stonden vrienden en mijn vrouw wat zorgde voor kippenvel. Ik passeerde hen al wijzend op mijn rug waar de foto van Imre prominent op afgedrukt stond. En dan de finish....even moest ik naar adem happen vanwege de emoties. Een teamgenoot was bijna tegelijk gefinisht en we vielen elkaar in de armen en zonder ook maar een woord te wisselen ervoeren we allebei het magische gevoel van een marathonfinish. 

Nog geen minuut later werd ik aan mijn arm getrokken voor een (afgesproken) interview met DrechtstadFM. Aan het eind van de finishstraat werd ik opgewacht door mijn ouders, zus en zwager en even later kon ik ook mijn kinderen en vrouw in de armen sluiten. Wat een dag, wat een magie, Rotterdam(s) (publiek) bedankt!

En hoe staat het ervoor met de actie?

Het bedrag van de sponsoractie is de laatste weken nog flink doorgestegen tot boven de 15000 euro. Een geweldig bedrag waar ik erg trots op ben. Dankzij al jullie donaties en acties kan ik eind april/begin mei een fantastisch bedrag overhandigen en daarmee een bijdrage leveren aan onderzoek naar nieuwe behandelmogelijkheden van hersentumoren. De actie loopt nog door tot 29 april omdat er eind deze week nog een interview geplaatst wordt. Stiekem hoop ik dat hiermee het bedrag nog de 16000 euro haalt. Nog 197 euro totdat deze grens is bereikt....

Voor mij breekt nu een periode van herstel aan. Even minder (of niet) hardlopen voordat er weer nieuwe doelen worden gesteld. 

Uiteraard laat ik nog weten wat het eindbedrag is geworden.

Wederom dank voor alle donaties, berichtjes, telefoontjes en mooie gesprekken.

Met Rotterdamse marathongroet,

Peter